А имаше такви кои ја напасуваа стоката по насипот на пругата, кои намерно ги растураа камењата, ги одвртуваа штрафовите од шините и ги крадеа праговите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Дури и имињата на четирите министерства, преку кои сме управувани, покажуваат еден вид дрскост затоа што намерно ги извртуваат фактите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дишановото творештво во целина би можело да се чита како шаховска табла на која секој пешак зазема стратегиска положба. Тоа ја појаснува реткоста на потезите и неможноста за повторување.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Се најде во парадоксална состојба, уметник чии дела беа барани, а тој се задоволуваше со тоа бесплатно да им ги подели на своите пријатели, или намерно ги продаваше по ниски цени.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Се чини намерно ги завлечуваше и излудуваше.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Намерно ги избегнуваше. Посебно тие што знаеја дека се омажи со Германец.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Како да ми се одмаздуваше за грдите помисли што ги имав за неа!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Паметам, тогаш бев помислил дека таа намерно ги фрли пилињата врз моите убаво исчистени кондури.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Пред една година со повикот да подготват свечен концерт за отворање на Европскиот месец на култура.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Тие? Некогаш забранетиот Лајбах кој намерно ги навредуваше чувствата на граѓаните со германското име за Љубљана коешто требаше да ги потсетува на деновите на окупацијата, сега да ја претставува Љубљана? Почесно, свечено.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
„Материјалното богатство и сетилното задоволство за нас имаат мошне особена функција“, објаснува Бартлет; „тие ги надоместуваат другите облици на немаштија“.262 Бартлет намерно ги оставил непрецизирани тие други облици на немаштија – сигурно имал на ум цела палета општествени и политички лишености – но ја оставил отворена можноста дека можеби има некој мошне особен „глад што зјае под“ нашата потрага по сопствености (175).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Како што „прекумерната сентименталност што била неопходна состојба на сентиментите не дозволувала никаков вистински предмет“ – сентименти кои бродвејскиот мјузикл ги негувал кај своите протогеј-обожаватели, според Д. А. Милер – упорната желба на геј-мажите за скапоцени сопствености потекнува, според Бартлет, од едно постојано чувство на темелна фрустрираност поради тоа што предметите кои најмногу ги посакуваме нам ни се особено недостапни.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)