нарочно (прил.) - ги (зам.)

- Каде е? – изустувам. - Молам? – ми се чини дека нарочно ги отегнува зборовите – таа не е тука.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Нешто повеќе, како одговор на злобната насмевка на некои од присутните цивили (повеќето Европејци), јас нарочно ги раздвижив усните и давав изглед како да се смеам.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)