насмеа (прил.) - мајка (имн.)

- Во што е проблемот деца? - се насмеа мајка им и ги прегрна.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
- Не – се насмеа мајка ми – беше иста ваква уличка, ама тогаш немаше асфалт, туку калдрма, камења наредени еден до друг.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И не е важно што не е од сребро, изработен е толку вешто како да е, и никој не би можел да го познае.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Одевме, одевме и таа застана. Се изврте наоколу, ја разгледуваше околината и не беше сигурна дали се движиме во вистинска насока.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Мала си, а сè забележуваш – се насмеа мајка ми. – Така реков, во право си.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ах, не – се насмеа мајка ми. – Па, нели се вакциниравме пред да тргнеме? – се пошегува. - Е, па тогаш, што ти е? – навалував.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Веројатно се беше присетила на некој друг разговор на слична тема или на некоја поранешна итрина на Огнена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Гледаш, немам размислувано за таквите можности“, се насмеа мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Кога жената работи на работа, а потоа продолжува да работи по цел ден дома, тоа е еден вид ропство, - се насмеа мајка мми и додаде: - Не сум, и не сакам да бидам таква, а тоа не смееш да го сфатиш како нешто лошо, и да се срамиш од мене заради тоа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- И ова си го излажал, - се насмеа мајка ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ајде, расположи се, - се насмеа мајка ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Пали, пали! Како оган е лута. - Пали, синко, пали, ама со тоа се фали! - се насмеа мајка му.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)