насмеа (прил.) - отец (имн.)

Се чудеше - со каква нечујност можеше да му се доближи толку. „Не“, ја заниша главата Иван; го гледаше рамно в очи. „Важно е.“ „Важно е“, се насмеа Отец Симеон.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)