најмногу (прил.) - им (зам.)

Подот од ѕидот до ѕидот беше прекриен со лисје од кокосова палма.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Луѓето обрнуваат внимание на многу работи.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Играчите тоа го докажуваат: потоа, зад сцената, ми кажуваат кои приказни најмногу им се допаднале. Kако да поминеш, удриш, паднеш и потрчаш.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дали им се чини прифатлив?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дали овој начин да бидат заедно најмногу им одговара?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Да видиме дали можам да ти возвратам и тоа убедливо. ÿе биде итро, бидејќи како што кажав на почетокот не е лесно јасно да се изложи мојата позиција; се обидувам да ги артикулирам интуициите коишто имаат свој корен попрво во техничките работи кои сметам дека не се претходно грижливо артикулирани (иако, иронично, твојата ТТ/ТТТ дистинкција најмногу им се приближува, затоа зошто се расправаме?
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Затоа е неопходно да се земат сите нивни различни значења; потоа на тие што ги водат законите да им се даде она значење кое најмногу им одговара, имајќи го предвид предметот на расправата...“
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Го бараат обликот што најмногу им одговара, па во текот на животот, едни го подисправаат и дотеруваат, други го уништуваат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Мечев сметал дека парите, еднаш излезени од негово ќесе (тој бил еден вид благајник на Кружокот), тешко ќе можат да се вратат и ќе треба да се сметаат дури и за изгубени за гемиџиите токму тогаш кога најмногу им се потребни.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Она, со што најмногу им се одзиваше ним, беше некаков плач по себеси цврст, што се извиваше во секој лелек на таа ноќ, па и во оној, што поникнуваше и од неговото легло.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Најмногу им тежеше неизвесноста до кога ќе ги држат во затворот. Co нетрпение чекаа да ги изведат пред султанот, со надеж дека ќе ја разбистрат работата и ќе бидат ослободени.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Изгледа залезот најмногу им годи на боите на нивните крила - се трудеше да објасни Стариот писател.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Филмовите од овие три етапи веќе на прв поглед се разликуваат според својот темелен „тон”: така, за англиската етапа е карактеристично напнатото, питорескно збиднување во кое во брзо темпо се сменуваат трагичното со комичното и во кое, секојпат во текот се вплетува мноштво од „реалистични” детали (заради што, оваа етапа најмногу им лежи на срце на традициона­листички насочените левичарски теоретичари на филмот, например Sa- doul); меѓутоа, за „Селзниковата” етапа (од „Ребека” па натаму) поголемо значење има женската нота (во најголемиот дел од овие филмови, настаните се раскажуваат од женска перспектива - „Ребе­ка”, „Маѓепсаниот” - или пак жената е средиштето на збиднувањето на настаните - „Во знакот на јарецот”), и рамномерниот, нагласено мелодраматичен ритам и на рамништето на истиот, ладен формализам.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Без свеќа и без крст и име врежано во камен, а имињата најмногу им се живи во споменот и болката на роднините и запишани се во тефтерите кои на архивските полици ката ден ги гризе прашина.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Од далеку Одисеј ги предупредува да не брзаат оти баш на гладните рацете најмногу им треперат и можат да си ги исечат прстите, како што му се случи лично нему пред извесно време.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Играа по тактот на мелодиите што ги слушаа иако не ги знаеја игрите: танго, валцер, фокстрот, чарлстон, самба, румба, рокенрол, ча-ча-ча, боса нова, полка, а најмногу ламбада која беше хит и која почесто ја повторуваа и чиишто ритам најмногу им се допаѓаше.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)