најмногу (прил.) - ме (зам.)

Тоа и не ме чуди толку.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Знаете ли, Бојс, што најмногу ме чуди?!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Најмногу ме измачува тоа што не можам да се сталожам, да ги сфатам положбата и состојбата, бардото во кое се наоѓам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Недефинираниот шум, кој суптилно, но сигурно, ми ги растројуваше нервите кои беа оневозможени да се посветат на дневните обврски, најмногу ме потсетуваше на ѕвекот од топче за пинг-понг, кое непрестајно, во точни временски интервали удираше по некој предмет и се одбиваше од него.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
По градилиштата Речиси, со сиот штаб на „Пелагонија“ и „Ударник“ тргнавме низ Франкфурт, и подалеку, до Мајнц, за да го видам она што го граделе и што го градат, а најмногу ме интересираше како живеат и работат нивните градежници.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Меѓутоа, во Ардените најмногу ме зачуди еден факт - насекаде, се разбира, каде што за тоа имаше можности и убави природни реткости, гледав бели населби, главно распослани, по шумските пејсажи, или на полјанките, пак од сите страни заобиколени со шуми, покрај реката Урт.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А мене, сепак, најмногу ме инересираа тајните на Монмартр, сакав да дознаам што повеќе за сликарите-скитници, зашто тие при секоја посета на Монмартр, ме фрапираа.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ова разделување на идните песни и разделување од создадените песни најмногу ме гибна по неговата поема „ТОЈ“ кога и самата се прашував: што по ова?
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
На таа прва приредба ние -првачињата - учествувавме со едно рециталче за буквите: триесет и една буква, триесет и едно прваче бевме присутни на сцената и како декор, како венец од најубави цветови.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Така ја слушавме и гледавме целата приредба. Најмногу ме восхити мандолинскиот оркестар.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Од сите девет внучиња баба вели дека мене најмногу ме сака.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А во душата најмногу ме обвинуваш мене и си мислиш: “Толку е бездушен и прост овој мој вујко Аргир.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Дали е жив татко ми?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И каде се наоѓа?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира не спомнав дека ова што се случува со мене, дури и самото испитување, го сметам за моја сериозна заангажираност околу прашањата што најмногу ме интересираат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Од неговите претпоставки, иако претставувани како недоразјаснети гатанки, произлегуваше дека е спремен дури и да ја оправда постапката на Ѓурчин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Помислив: се труди да го прикаже Ѓурчина недолжен дури и ако учествувал во овој настан. (Тоа најмногу ме изненади).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кој е тој?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но најмногу ме мачеше Пенчо, малиот бездушен ајдук.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Е, тоа најмногу ме нервира“ ѝ враќа бабата на љубезната девојка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Гледам на телевизија реклама за гердан, тие најмногу ме смируваат, и на местото кадешто треба да биде бисерниот ѓердан за само 65 долари - гледам пресечен грклан.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во моментов најмногу ме загрижува Empire State Building и Brooklyn Bridge.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тоа никогаш не ѝ го заборвавив на стрина ми, таа најмногу ме сакаше и преку неа контактирав со татко ми.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Околу смртта на Стерјо наслушнував различни приказни во кои се спомнуваше некаква мафија, се зборуваше за дрога.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Никој не знаеше ништо да каже, а мене најмногу ме збунуваше молкот на тетка Асја.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Знаев дека ме мразеше кога најмногу ме сакаше, и знаев дека ме сакаше кога најмногу ме мразеше.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Но, тоа што тогаш најмногу ме загрижуваше, и за тоа што секогаш ќе жалам и нема да имам мир, беше дека болеста многу те измачуваше.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Тоа најмногу ме смируваше во тие моменти.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Но, и пушеше, што најмногу ме загрижуваше…
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Но морам да признаам најмногу ме изненади присуството во собата на Роман Гигов Грофот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Е, тоа навистина најмногу ме потресе но и изнасмеа!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се чудев, зошто морал да го избира подалечниот заобиколен пат.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тоа најмногу ме болеше и ме боли.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Знаеш кога, лично ти, најмногу ме вчудовиде?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога и јас самата отидов за да ги видам со свои очи, она што најмногу ме допре беа нивните усти зинати од глад по туѓото ; и празните погледи им ги видов на воините, загледани во ништожноста.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Колку што повеќе мислев на тоа, толку повеќе се потев - па се обидов да разговарам со тетка ми Олга додека мојата друга тетка се извини и рече дека ќе донесе нешто од другата соба "да се послужиме".
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И конечно, тоа што најмногу ме зачуди и што се покажа како кобниот фактор во мојот престој кај тетка ми, беше извонредно мекиот теписон во кој и влечките ми потонаа уште при првото стапнување во тоалетот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Нешто што најмногу ме импресионираше кај луѓето тоа беа нивните очи.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
- И моите не се ништо послаби, - му дофрлив јас гордо, веќе готов да му рипнам на пубертетлијата кој од сите најмногу ме нервираше, кога Абраш ме фати со неочекувано силен стисок на раката, ме повлече кон себе и предложи: - Немој, кога ти велам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Она за правата и одговорностите не ми беше сосема јасно, ама не препрашав зашто од сè најмногу ме болеше што сум казнет.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Е, баш моите девојки најмногу ме сакаат затоа што сум водач на банда и затоа што сум силен.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Мене најмногу ме зарадува што тука меѓу луѓето го видов и Килета на дедо попот кој, во едно струнено вреќе, собираше деланки.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Знаеш што најмногу ме трогна, мајко Персо?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Најмногу ме изненади држењето на Горачинов...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Има што да видам, двете мои колешки од факултет кои најмногу ме мразеа и кои се чувствуваа конкурентни тукушто му станале пријателки.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Јас се обѕирав наоколу и почнуваше да ми станува сè повеќе страв, а најмногу ме плашеше тоа што не бев сигурна во кој правец е нашата куќа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Одамна не ги гледавме светлата од нашите прозорци и тогаш, во еден миг, сфатив дека не сум забележала кога и колку многу сме се оддалечиле.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа не е коса, тоа е едно косиште, густо и диво како прашума.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сепак, најмногу ме тревожеше мислата на брат ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не мора сосема да го отвараме, само крајче, да видам што ќилим ќе е тоа да може да се свитка во толку мало пакетче, а башка што најмногу ме интересира, што им текнало дури од Индија да носат килим, кога мајка ми и овде одбива да купи оти најмногу сака подот да ѝ е гол за да има што поширок простор во собата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Најмногу ме нервира мојата коса.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)