најмногу (прил.) - му (зам.)

Позитивноста, позитивно насочете ја, кај оној на кој најмногу му треба.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Угнетената жена иронично ја заокружува неговата идеолошка аура во најдиректно вжештениот дуел, додека го опишува својот „гинеколог“ со одлики коишто на овој другиот, како шовинист, расист и антисемит, најмногу му пречат: - Тој е Евреин од Етиопија, мајка му е католичка, бил затвореник во Јужна Африка, црн е како пик-ас, а веројатно ја пие и сопствената урина! 40 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Најмногу му се бендисуваше тоа дека во тоа ново општество на секој денот и ноќта праведно ќе му бидат распоредени: осум часови работа. осум часови спиење и осум часови учење и забава.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мислам дека комшијата Петар ќе дојде да ме земе од дома. Моиве нему најмногу му веруваат.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
По дома најверојатно му се обраќаат со некоја традиционална сложена кунг-фу именка како на пример „Мал Змеј“ или „Голема Лама“ (мада некако најмногу му лежи да го викаат „Средна Кригла“, и тоа онаа мала и дебела од цирка 0,33 децилитри).
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Но сепак најмногу му симнувам капа на "Свини Тод" и неговите меланхолични мелодии.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Го прашувам што најмногу му се допаѓа, а Демијан ми вели: она со трубите!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Најмногу му се допаѓаше тресената риба од која беа извадени сите коски.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Или најмногу ја посакува улогата на џелат, кој откако ќе ги потцени обвинетите се определува за лекоумни и случајни заклучоци и аргументи?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби се подготвува да се претстави како утешител? Исповедник?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби се труди да открие каква ролја нему најмногу му прилега?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој знае дека Митра се лути, а и мајка му, кога не се прибира навреме дома, а најмногу му се лутат што оди сам на реката, само тој не може да ги слуша како постојано зборуваат за умната, убавата, стројната Пела на тетка Пелагија која веќе ги знаела сите букви, ги знаела и приказните за сите светци (мајка Перса ја учи като даскалица!), а и молитвите ги пеела како поповите во црквите и Чана, неговата мајка ја кажува Оче наш, ама со свои лафови ( Оче наш кој си на небту да ти свети имту твое да ни доа царството твое и как сакаш ти т'ка нека е как на небтту т'ка и на земната лебут исушен да ј ни гу вадин плати ги долговите наши как шо ги плајќаш и на тиа шо ни са должни и не на пикај у гревуви истерај гу ѓаволот), ете оваа молитва и други ги пеела Пела исто како да е поп!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Нему од сè најмногу му се допаѓа што мајка му има неколку печати со кои удира по некакви документи, и што работниците, кои доаѓаат за да им врачи документите, ѝ се обраќаат со: „Шефице“.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Му ја изрецитирав, со рацете мирно крај телото,(зашто така нему најмногу му се допаѓа, глупавата песничка за ѕвончето што со милен глас нè ловикува в училиште, знаејќи дека ќе му причини задоволство.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И чудо е што Нему најмногу му верувавме...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А поклоници најмногу му беа и тие, кои ги нарече агенти и шпиони; тие го слушаа без поговор, тие го славеа и го ширеа меѓу нас неговото име и вербата во неговата непогрешлива ѕвезда.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Но се покажа дека токму ваквото однесување на татко ти најмногу му се допаѓаше на Иван Степанович.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ете, и тогаш најде изговор кој најмногу му одговараше, зар не е така?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Некоја брашнеста светлина му станала сопатник и тоа најмногу му смеќавало.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Цане многу нешто сака, но од сѐ најмногу му се допаѓа оној автобус што често стои на автобуската станица, пред киното.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Она што на Џон Холанд најмногу му остава впечаток во оваа сцена не е само нејзината убавина туку и нејзината сложеност.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Оти тие најмногу му се радуваат на празникот, најмногу го разубавуваат. И го паметат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)