Поради тоа е вообичаено учесниците на ЛСД сесиите со себе да носат музика која најмногу ја сакаат.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Иконостасот беше тоа што најмногу ја разубавуваше нашата нова црква.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Се разбира, не за целиот договор, туку само за она што неа најмногу ја интересира.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Тие ќе се потпишат, овие ќе го предадат оружјето, а НАТО ќе влезе да го запечати мирот што набргу повторно ќе завладее.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Териториите што најмногу ја купувале велешката ракија по силата на решенијата на Берлинскиот конгрес биле откинати од Османската империја, а за извоз на ракија требало да се плаќа висока царина.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Моето летовање веќе беше договорено, ќе одам со „Студиото Пинокио”, со цела група деца, во Охрид и во Крушево, а брат ми сѐ уште не беше сигурен дали ќе му се оствари животниот сон да оди во Лондон.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Разговаравме за летовањата, кој каде ќе оди и кога, а тоа е една од темите што најмногу ја сакам.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Или најмногу ја посакува улогата на џелат, кој откако ќе ги потцени обвинетите се определува за лекоумни и случајни заклучоци и аргументи?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тие зборови постоеја и пред да ме затворат, да, и пред тоа.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Се разбира дека имам зборови, неброени зборови за се она што се случуваше овие денови во мене. Можам и да ги искажам.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Сметаше дека револуциите најмногу ја разместуваа рамнотежната точка на секое суштество, на секоја општествена заедница.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
- А сега најважното! Ќе ви ја покажам куќата на девојката што најмногу ја сакав и сѐ уште ја сакам.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Полумракот не му пречеше да ги препознае најупорните слушатели: продавачката што му го продаде првото пиво, најдобриот другар со кој се тепаше на игралиштето, девојчето што првпат го бакна, другарите – соучесници во првото пијанство и девојката што најмногу ја сакаше.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Најмногу ја гушкавме и ја жалевме нашата Сталинка поради непредвидливите односи на нашата земја со Сталин. Неа сигурно прва ќе ја однесат...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Кога минувавме, запревме пред нашата куќа, крај реката, и од силна радост, за да нѐ слушнат сите, ја запеавме песната што тогаш најмногу ја слушавме, а чија порака не ја знаевме и не можевме тогаш, а и подоцна да ја разбереме: „Америка и Енглеска биќе земља пролетерска!“
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Мажите неа најмногу ја сакаа.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Воловарчињата најмногу ја имале таа можност зашто секаде наоколу се просторни ридишта со богати пасишта врз кој овој летен ден сонцето припечуваше, а ветерот го повиваше чипецот и им ги палеше обравчињата на децата.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Од сите пити кои ги месеше Мајка, во годините на сиромаштијата, ние најмногу ја сакавме питата со пиле – тикуш.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)