Можеби и затоа се осмелија да се справат со зборовите кои предизвикале најмногу врева, маки и недоразбирања во балканската историја.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Откако Милка и Пелагија се одлепија една од друга, откако им се исушија солзите, оставајќи траги по нивните лица, првата можеше да го претстави своето момче и да се пофали дека оние две машки дечиња што креваат најмногу врева и од кои поголемкото е старо колку и нејзината Пеличка, се нивни, И по суратот се познава дека се наши не само по бојата! рече Милка.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)