неизмерен (прил.) - висок (прид.)

Му се чинеше малечка како детска кукла, веќе следниот момент огромна, неизмерно висока, во постојано движење – ќе му виснеше во лицето, или одеднаш ќе се оддалечеше, се ширеше, издолжуваше.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)