Чувствуваше како неговото големо, несмасно тело на душата која ви фркнала кон некаде му стои како камен на вратот.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Некаде му свети запален оган, угреано сонце.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На прозорецот од собата слета бела птица која од некаде му се чинеше позната.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)