По споредниот пат некаде накај Тетово, полн со дупки и длапки, се доклацкаа до рекламата со зајачето од „Плејбој“, единствената среде тивките селски куќи од која доаѓаше музика.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Братучед му добро го познаваше местото – самоуверено влезе и седна на една празна маса во темно и зачадено сепаре во левиот агол.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Мрмори нешто за флуидни нозе и заскитува некаде накај езерото.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Се сврте кон прскалките, ја сврте и цевката на пушката кон нив и почна да пука.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Почнувам да растам, запишувам. Се вртам, Адријан е на колена со затворени очи, испружени раце, ја клати главата како куче, гледајќи во сонцето како да ќе му даде голем подарок.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Некаде накај селото, оттаму во темнината светкаа и се гаснеа рафалите. Како прскалки за Нова година.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)