Некаде пред него се разлеа врева од гласови.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Некаде пред земјотресот, кога Јана веќе наполни десет, таа налета на Лев, кој наведнат над оградата на Камениот мост, се џареше во Вардар.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Некаде пред зори ѝ натежнаа очните капаци.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Некаде пред утрото почна да врне. Нашата соба имаше само еден прозорец, висок и тесен и стоев крај него и го набљудував дождот како твори река на сребрени иглички.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Журката кулминираше во диво рикање на фолк рефрени од страна на припадниците на гардата и логично завршуваше некаде пред полноќ, кога гардистите уживаа во нежното танго со младите хуманитарки и поличниот дел од секретаријатот.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Патот сѐ уште мириса на синоќешниот дожд, додека исчезнуваш во светлината. некаде пред последниот чекор, твојата бледа сенка се смири знам дека ме гледаш.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Легнавме некаде пред зората. А кога се разбудив, гостите ги немаше.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Потем Фисот говореше глупости, како и обично; нѐ караше, ни се закануваше со укори, мавташе со прстот; и конечно, некаде пред крајот, рече дека би било добро да има што помасовен одглас на распишаниот конкурс за литературен состав на тема: „Перспективите на народната уметност денес.“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Си ја гледа некаде пред себе Теменуга и си зборува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Да не ти е здодевно? - ме праша некаде пред крајот.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Глетката не беше најпријатна, но даде резултат некаде пред зори, кога една бела птица со женски лик слета на неговиот прозорец.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Ќе отпие, отпие, па ќе се загледа некаде пред себе.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И тогаш, некаде пред разденување, малку беше сум се подзанесла, ме преварил сонот. Беше сум задремала.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)