некако (прил.) - им (зам.)

Кога, конечно, го напуштија проектот, на сите некако им олесна.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
На сите некако им се олесни на душите, бидејќи имаа слушано дека Толета куршум не го фаќа и по таа причина агите избегаваа да се судруваат со него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе ги распраша сите каде одат, со кого дошле и зошто!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Примиле мали заработувачки а некако им здодела печалбарскиот живот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Кога конечно го напуштија проектот, на сите некако им олесна.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- И? - Па не знам, некако им беше досадно...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Најпосле се напентарил по стеблото со мртва кора Онисифор Мечкојад и го повлекол по себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но помеѓу ноќното ловење на полуголиот господов слуга и настанот што долу, во селото, тој некако им го раскажал на ловците од Кукулино и на неколцината ранобудни лесновци, лежеле во просторот на времето полни тринаесет години.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Романот на Фајнберг е класика и битно влијаел врз читателите насекаде во светот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Џуди Гарланд, пак, станала жариште на еден машки геј-култ во годините пред Стоунвол бидејќи, далеку од тоа дека нашла нови зборови да го опише настраното искуство, сепак, некако им дала глас на неискажливите копнежи на геј-мажите без воопшто да ги изусти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои од овие забуни се можеби генерациски.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, класика е делумно поради тоа колку јасно и отворено артикулира едно искуство на настран идентитет кое дотогаш ретко се опишувало со толку луциден, трогателен јазик. (Можеби Бет Гринфилд сакала да го замени тој класичен срчен крик за лезбејскиот/трансродовиот јад, романот на Редклиф Хал Бунарот на осаменоста од 1928 г., со некоја политички не толку недрага, посовремена верзија).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Колку што паметам така некако им течеше говорот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)