некако (прил.) - скршен (прид.)

Доаѓа некаде од далеку, осакатена, кркорлива, некако скршена од планинските врвови и долови, од ветриштата и виулидите; во неа има нешто кобно, зашто, откако замолкнува звучникот, во бараките и коњушниците почнуваат намнисувања, плачења редења: Твојте лисје, горо сестро, Пак ќе ти се вратат... допира гласот на падавичарите и веднаш носи со себе тага и болка за загубеното.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)