необично (прил.) - во (предл.)

„Се плашам да бидам слободна,“ ми рече.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ема таа ноќ беше воздушеста, нестварна, со сè она што ми беше познато, а толку необично во играта со сенките, со голите гради, со двете танки, едвај видливи, бранчиња на стомакот и со волната од горниот дел меѓу нозете што се вплеткуваше со волната меѓу моите нозе; ја гледав благо зафрлена наназад, потпрена на рацете, првпат така целосно фатена во мрежата на сенките од розовата светлина на пред малку запалената столна ламба, од левата, и светлината на уличните канделабри, што трепереше преку завесата на прозорецот, од десната страна.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Не забележав ништо необично во нејзиното однесување.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Џон не се согласувал со соопштението, па ги повикал моите претпоставени од управата со својот авторитет да го решат прашањето и, најенергично, апелирал да го откажат предметот и да го тргнат од студиската програма на Катедрата за англиски јазик. ‌Дотука немаше ништо необично во пораката од Џон.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Забележав нешто навистина необично во звукот на тие чекори.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
— Залеа, токо реку да не ти притребе за нешчо, та пак да залеа, — рече Нешка и поцрвене како дете фатено на дело да краде слатко или шеќер од мајка си Доста виде дека има нешто необично во нејзиното држање.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сè беше како секогаш кога се враќа од работа: ќе седне малку да здивне, ќе ме распраша како ми минал денот на училиште, ќе почека да дојде татко ми и да се прибере брат ми, па да ручаме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)