Трите псевдоними што Duchamp ги избра за себе, се појавија еден по друг во куси растојанија: Rrose Selavy 1920, Belle Haleine 1921, а Марцханд ду Сел 1922.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
На овие псевдоними непосредно им претходеа и на некој начин им го подготвија патот трите алегорични портрети; Apolinere Enameled настанал 1916-17, а Tonzura и L. H. O. O. Q. 1919, една година пред Rrose Selavy. Tonzura Потполното алхемиско значење на Belle Haleine го содржи една друга фотографија на главата на Duchamp, направена две години порано.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Исход е на три големи настани: на рекапитализацијата на внатрешниот дел од градот и на последователната гентрификација на градските маала; на епидемијата на ХИВ/сида и на изумувањето на интернетот.
За да се согледа природата на промената и на нејзините решавачки, далекосежни ефекти, треба да се присетиме на околностите во кои се појавила геј-културата во годините што непосредно им претходеа на тие три големи настани.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Таа преобразба имаше коренито влијание врз обликот на геј-живеењето и на геј-културата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во изминативе три децении имаше огромна преобразба на материјалната основа на геј-живеењето во САД, како и во други велеградски средишта.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Привидниот пад на геј-културата, всушност, произлегува од структурни причини што немаат многу врска со сѐ поголемата општествена прифатеност на хомосексуалноста.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Поточно, од релативната изолираност на гратчињата или од селските подрачја, геј-мажите се селеа во одредени градски подрачја, во таканаречените геј-гета што се обликуваа во главните велеградски центри.
Концентрацијата на многубројните геј-луѓе во одредени урбани маала имаше решавачки политички, стопански и културни последици.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)