нешто (прил.) - за (предл.)

Но беше гладен и мораше да бара начин да најде нешто за лапнување.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Мрмори нешто за флуидни нозе и заскитува некаде накај езерото.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Почнувам да растам, запишувам. Се вртам, Адријан е на колена со затворени очи, испружени раце, ја клати главата како куче, гледајќи во сонцето како да ќе му даде голем подарок.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ако не можеш да смислиш ништо, ако во главата немаш ни збор за повеста што сакаш да ја напишеш, тогаш кажи ја вистината - дека седиш пред белиот лист ставен во машината за пишување, со раката воврена под ременот од пантолоните, фатен за пенисот како за единственото нешто за што можеш да се фатиш.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тогаш тој стоеше на палубата на бродот што заплови од Цезареја кон Рим, придружен од Аристарх од Солун и од Лука, лекарот кој постојано, под будните очи на римските војници, запишуваше сѐ што се случуваше, оти како и тој самиот веруваше дека мора да се пишува за да остане нешто за поколенијата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Сам против сите! се зачудив. Сам – со своите чинки. – И – уште еднаш: совладајте го Шарлаган – кан, сторете и самите нешто за својата слобода.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Нас не нѐ бива за буна ни за бој, - не гледајќи во мене рече Додо. –Ние сме само покорни очајници.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Завршувањето на војната луѓето го прославија шеметно: ја собраа сета комина што ја имаа по бочвите и каците и ја турија во селските казани да се вари; црпеа луѓето со чашки, со канчиња, заграбуваа со грсти уште од првата протока и пиеја; пиеја како да се натпреваруваа кој може повеќе да испие, кој може побргу да се опијани, збрлави; се бацуваа меѓу себе, се гушкаа, се миреа скарани, си ги отпетлуваа кошулите на градите и си ги даваа срцата еден на друг; ги собираа шлемовите од војските расфрлани по бавчите, ги навираа на колови и ги гаѓаа или се мочаа во нив; трчаа по секое преживеано добиче да го колат; се правеа заеднички гозби на широкиот пат крај езерото; кој како ќе донесеше нешто за колење, така луѓето викаа: „Придај господе!“ и му го удираа ножот; кој немаше добиче, носеше кокошка или петел; петлите, пред да ги заколат ги испијануваа со ракија: нивното кукуригање беше највеселото нешто: се натпреваруваа кој од кој посилно ќе пее.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
– Дали сте благословени од света Богородица, кога така го штитите името на нејзиниот премудар син, – одговори калуѓерот и го извади тефтерот од торбата и му го поднесе на поп Јакова, говорејќи му: – Ако милуваш да подариш нешто за света Богородица, запиши во него.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Уште пред многу години можев да сторам нешто за неа.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сакав да му кажам да не се самообвинува, но знаев дека само ретко кога во животот зборовите можат да донесат успокојување или утеха.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Стариот Архимед објаснувал нешто за математичките спирали, ама сега хиперболите и параболите се удавени во плитките води на новата историја.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Ако дознаете нешто за Чанга и за козите, веднаш јавете во најблиската милиционерска станица...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Седни дете, дедо ќе ти раскаже нешто за јагликата! - вели ненадејно старецот. - Седни, јас знам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)