нешто (прил.) - да (сврз.)

Мора нешто да се стори, за подобрување на состојбите. –упорно сакав да наметнам разговор за иницијативи за промени, но не ми успеваше, секој беше навлезен во својата лична приказна...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ако го видеа расположен, зафаќаа разговор за козите или бараа нешто да им прочита за нив од татковите книги.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Сакаш нешто да каснеш? – ми вели. Не знам зошто тоа прашање ме израдува.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Во моментот нѐ делеа близу триста километри и не можев битно да ѝ помогнам, ако воопшто јас можев во тој поглед нешто да ѝ помогнам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
— Имам нешто да те замолам кајмакамефенди, ама да не го земиш за зло — почна Грабула.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој застана со втренчени очи во Трајка и почна нешто да мрмори.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Веднаш уште истата ноќ почна нешто да му тропа на десниот ѕид.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од сето горе речено се гледа оти бугарските арнотии за нас Македонците ни најмалку не се разликуваат од српските, но затоа пак нѐ чинат стопати повеќе: 1/ за бугарското име што ни го подари Егзархијата82ние ги зедовме на себе сите добрини што се врзани со него и со кои се украси тоа име во најновата историја на Балканскиот Полуостров. 2/ за бугарските училишта и бугарското „покровителство” на нашите интереси ние немаме никакво сочувство од страна на Русите, не затоа што тие ги мразат Бугарите, а по тие причини што тие толку многу направиле за Бугарите, колку за никој од словенските и православни народи: излегува оти тие и за нас Македонците направиле многу и немало зошто уште нешто да очекуваме од нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Другиве тресеа без осет, кажуваа имиња на команданти, на борци, на стратешки позиции, за повторно на крајот нешто да усерат на терен...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Бездруго не бил Евреин, и тие не знаеле дали е Турчин или потурченик, бег или одметник од Турците; дури и ако сакал нешто да им каже, не можеле да го чујат - ревеле, тој само безгласно ја отворал устата кога се фрлиле на него и, веќе соборен, без замав со јатаганот и подалеку од белецот, почувствувал удари со ножови, со секири и со колови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Само малку потоа можеле да видат дека има зелени, скоро девојчински очи, бледо чело и ретка, свилеста, некако еврејска брада.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ми требеше и дојде, како нарачан. Имам нешто да говорам со тебе.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Иван Иванович е премногу љубопитен. Боже сочувај, ако започнеш нешто да му раскажуваш и нема да довршиш!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Иван Иванович си ја бричи брадата два пати неделно; Иван Никифорович, еднаш. 138 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тоа беше само една од оние горешти далги и малку подоцна таа помина, а тој мислеше: Кога би имал нешто да им речам, кога би ми дошло нешто такво.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега никој нема со нас: ни некој нешто да нѐ праша, ни некој да ни каже.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе им испраќа пари. Секако ќе најде нешто да работи. Таму каде што ќе живеат со него. ***
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
XIX Како што наближуваше учебната година со која Богуле требаше да го заврши училиштето, така Мил сѐ повеќе го задржуваше Богулета кај себе во лабораторијата, не оставајќи го многу да се шета со другарите, да го губи попусто времето, туку му даваше нешто да работи во лабораторијата, да го упатува постепено во науката, објаснувајќи му по нешто што е достапно и разбирливо за Богуле, да му ја потпалува фантазијата и желбата за наука.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
– Јас мислам да се направите дервиши, или калуѓери како ги викате вие, и да ги прошетате тие злогласни села, сетики ќе можете нешто да исчепкате.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ако секој ден така мериш, ни кошула на грбот не ќе ми остане, камо ли нешто да спечалам. Не си за мера. Ти си, Зафире, повеќе за аргатска работа
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Да го суредиш! Ене ти го Уредот. Тој е за работници. Што не го носиш таму?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ако може нешто да завлече, арно, ако не — барем бунгур и сол ќе сомеле, расолот ќе го преточи, пиперките. Сирењето, маста да ја види, да прецеди, преточи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Затоа и ве доведовме овде. Можете ли вие нешто да сторите?“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
И уште нешто да спомнам. Без посебна нагласка.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И покрај мојата наклонетост кон мирни разврски и безболни компромиси, чувствував дека треба нешто да преземам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тоа го помислив и она утро, кога влезе овде во одајава и без некој нешто да го праша едноставно објави дека оној Голем Тодор, за кого ништо не се знаеше со години, се вратил; дека сега станал и ѕвездочатец.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дури и смешни причини измислував за да го повикам во собата, божем нешто да ми помогне.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А всушност сакав да проверам дали навистина е тој.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Излишно беше да стане и да ја кара глувата баба, затоа што таа почнуваше да плаче и да се жали како тој е неблагодарен, како таа го израснала, пелените му ги перела, млеко му греела во ниедно време, работела и дење и ноќе само за тој да стигне до комфорот во кој е сега, само за да има нешто да му остави, барем едно станче за кое нема потреба да печали со толкави маки како што печалеле таа и татко му.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ќе му ја врати ли тепсијата? Алергична да не е на ореви?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Треба нешто да ми се стори ќефот на Петрета Даскалот, зашто по воие извикувања тој ја запеа „Еден билбил што пее во мај месец...“.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Сакам уште нешто да го припрашам, ама стражарот веќе ме дрпа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сакам уште нешто да прашам, ама ми се заврзува некаде јазикот и не ме риза.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали уште не веруваа или сакаа нешто да прашаат?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)