никаде (прил.) - жив (прид.)

Никаде жив човек...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Градот и чаршијата биле затворени. По улиците никаде жива душа, освен војска.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
А никаде жива душа нема.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сега му се сторија уште потивки и поосамени: фенерите почнаа да се појавуваат поретко – очигледно, тука веќе не се давало толку масло; се појавија дрвени куќи, тараби; никаде жива душа; светкаше само снегот по улиците и тажно се црнееја заспаните ниски куќарки со навлечени капаци.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)