Додека траеше жалоста, а таа за нас и никогаш не заврши, сите синови, снаите, во црно, останувавме со Мајка, во куќата на смртната самота.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Тоа ме погледна прашално и изненадено, па „запеа“: - Кој си ти, досега никогаш не сум те забележал?
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)