никогаш (прил.) - во (предл.)

Улицата беше празна, како никогаш во ова време.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Како до Вевчани или како во Тетово, ама не можам да знам точно каде зошто јас никогаш во животот не сум бил ни во Вевчани ни во Тетово.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Неволно, ги протегна екстремитетите надвор од креветот, ги зеде очилата со диоптер - 3.5, без кои никогаш во разговор не би можел да ја употреби придавката „очигледно”, ги стави на себе панталоните кои ги носеше веќе четврти ден од неделата и не помисли дека треба да се облече поинаку заради некоја ненадејна средба која би можела да му излезе во пресрет на денот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Многумина грозоморните ученичко-студентски од нив, сѐ до појавата на демонстрации деновиве да се окарактеризираат странски известувачи на како манипулација и скандал, сепак, станува демонстрациите, никогаш во животот не виделе збор за досега највоочливиот и најопасен знак странец.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
„За ваму, Праведнику, за празникот што непрекинато се одвива тука, на небесниот Јерушалаим”, одговори гласот на Невидливиот на арамејски јазик, којшто Шабтај одлично го разбираше, иако никогаш во животот не го беше чул.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Пискулиев никогаш во животот и не помислувал дека ќе се најде во ваков капан, зашто тој имаше основа да го смета ова место не за мирни граѓани што си ја гледаат работата и единствената грижа им е да си минат незабележано и никого да не настапат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Свадбата стана веднаш и тие си заминаа за да не се вратат веќе никогаш во овој град.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
А можеби веќе никогаш во животот нема да се сретнеме.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Меѓу другото во него ќе истакне дека „никогаш во животот не сум видел толку висок морал како кај вашите борци во нашиот заеднички поход“ како резултат на „вербата во победа“ и „вербата во своите раководители“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Размислував уште, додека се оддалечував од реката, од големиот плоштад, дека Татко никогаш во животот не ни го наложуваше својот авторитет, својата судбина, како можна, патријархална парадигма што треба да се следи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Никогаш во својот долг и тежок живот вака не се измачувал.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Токму поради оваа необична сличност помеѓу „врвното доживување“, кое се јавува спонтано, ретко или никогаш во животот, и психоделичното доживување, кое може по желба да се повика со помош на дрогите, ова последното е толку привлечно за многу личности наклонети кон поезија, музика, сликарство, филозофија и религија.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Овде сум среќна, и не би жалела ако никогаш во животот не видам друго место освен ова.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Зашто снегот, па дури и кога носи смрт, никогаш во себе не содржи терор и жестина, каква што содржи една разулавена река.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
- Ти благодариме, никогаш во животот не ни било поубаво.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Та тој никогаш во својот живот не легнал на толку убаво легло!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Не е. Не, никогаш во пресметките.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Не е никогаш во тоа колку си дал или сторил. Ниту пак е во тоа колку си вложил.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Живеевме како богови; немавме многу а имавме сѐ, и тоа никогаш во животот веќе не ми се повтори.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И во следниот миг видов млаз кон мрежата; миг потем видов светлина, страотен блесок, десет илјади пати посилен од Сонцето, како очите Господови; таква светлина никогаш во животот немав видено, господине судија; светлина еднаква во сите свои делови, виолетова, облак од светлина што не е во едно време убав а во друго неубав, ниту за едни е убав а за други – не; таа светлина траеше само еден миг, кој ми се виде цела вечност, и јас знаев дека и Јан Лудвик ја гледа таа светлина од прапочетокот, и како бев вон себе, исплашена, во шок, јас бев среќна што Јан ја виде таа светлина, уште еднаш.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Говореа како тоа да морало да се случи, и јас кај нив почувствував смерност каква што никогаш во животот не сум сретнал.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Туку ти не си бил никогаш в училиште и незнаеш како е тоа.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Мислев дека гласно се слушаше отчукувањето на нашите три срца во тој момент и никогаш во животот тоа не го заборавив.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Уште тогаш, додека сите нејзини соученички веќе имаа момчиња, а момчињата веќе имаа по неколку девојки, таа сѐ уште чекаше да ѝ се случи првиот бакнеж. (Никогаш во животот нема да може да си објасни што е тоа што неа ја задржуваше да тапка неколку чекори зад животните искуства на својата генерација).
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Го болеле очите или плачел. Со сите прсти минувал преку влажните клепки и му се чинело дека никогаш во својот живот не изговорил повеќе зборови отколку тогаш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Земи го и Дмитар-Пејко. - Не ќе можам. Еден човек со четири коли - тешко е.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби никој никогаш во животот не му се спротивставил на тој бег, ни човек ни дивина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На неговото чело како заклана птица се прпелкаше сенка на изненаденост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не ќе се смирам никогаш во загушлива атмосфера од пцости...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Набројте барем три книги за кои сте слушнале дека се издадени на македонски, јасно е дека ништо никогаш во форма на книга не сте прочитале; не можете ни да наброите. Тоа е духот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Лицето на Рада го облеа жар. Никогаш во животот не беше добила толку скапо парче облека.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Туку Никодине, никогаш во животот не сум те замолила за ништо. Понизно сум ти клечела и слугувала.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Никогаш, никогаш во својот живот не натрапал, на некого или на некои, за кои му се стори ако не со машка снага тоа со духовна можат сѐ и секого да го здробат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Да ја разгледаме идејата дека ние не сме способни потполно да ја совладаме неорганската хемија бидејќи сме направени од органски соединенија; или дека никогаш во потполност нема да го сфатиме „зеленото” бидејќи нашите крвни зрнца се црвени.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Никогаш досега, откако ослепе, не ја чу да се смее, никогаш не почувствува веселост кај неа, никогаш во нејзината спална не пуштала никого од персоналот да влезе.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Татко никогаш во животот не бил понесен од толкава толпа луѓе собрани само во еден град.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Изнемоштени, гладни, безволни како никогаш во детството, го дочекавме и крајот на месецот и Татко ги донесе социјалистичките купони за месецот што следеше.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Утрото пред да дојде Камилски, се разбуди рано, кога сите спиеја во семејството, а само Мајка беше полубудна, никогаш во животот не заспа со цела душа, појде тихум кон чардакот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Бев слаб и често со глава удирав во ѕидот, неретко поради тоа крвавев, но никогаш во себе не носев злоба, таква одвратна тежина.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Синовите и ќерките, убаво ја насетуваа тивката, внатрешна битка на заминувањето или останувањето меѓу дедо и баба и речиси никогаш во мирните времиња не заземаа ничија страна.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како да не бил никогаш во Цариград Знаев дека речиси во текот на целиот живот ми остануваше потрагата на татковата тишина како облик на живеење, на откривање моменти од неговиот живот кои засекогаш останаа отворени дилеми.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А сепак, колку што можеше да се сети, никогаш во стварниот живот не чул ѕвонење на црковни ѕвона.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Толку години работен век полошо не сум се чувствувала никогаш во животот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Еве, дури и ние мораме да учествуваме во американската авантура во Ирак, иако никогаш во својата историја не сме пратиле војник на туѓа територија...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
XVII Мајка никогаш, никогаш во животот не ја видовме расплакана, ниту во несреќата ниту во среќата. Ги задржуваше храбро солзите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во заедничкиот животот на Мајка и Татко, никогаш во одговорите на кое било прашање, не постоеше „не”.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Никогаш во ова емигрантско семејство, во галијата на егзилот која тешко можеше да го најде брегот на враќањето, осудено да живее со мислите и со надежите за земјата без враќање, немавме почувствувано толку радост и среќа, во исто време.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Игоровата мисла ја плодеше и научната имагинација на неговиот верен ученик Цветан Горски, кој беше внесен како никогаш во иднината на езерската јагула.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Затоа и никогаш во таквите тврдења не смееш да играш на картата на сигурноста.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Значи не смееш да му поверуваш и на она што го имаш видено?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Си мислев никогаш во мене не ќе догори свеќата моја - а догорува Си мислев никогаш реките не ќе зајдат – а зајдуваат Си мислев дека е веќе крај на сѐ – а сѐ одново почна.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Подобро ќе биде да си го поставите прашањето: како се чувствуваат оние, другине, што нема да се најдат никогаш во прилика како вашава!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се борев во редовите на ЕЛАС, но другарите никогаш во мене немаа доверба.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Јенков ја нацртал таа слика. Сузи била преставена толку уверливо што Генералот заплакал од радост, иако, како што тврдел самиот, никогаш во животот немал плакано од толкаво задоволство.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Толку се занесе во таа борба со сатаната, кутриот, што во момент на слабост или на лутина, и тоа среде олтарот го изусти и она што никогаш во друг случај не би го изустил за сметка на оној во кого најдлабоко веруваше, ја раздра по сета должина мантијата и ја фрли од себе а потоа, онака разгаштен, се упати кон надојдената река и повеќе не се врати.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Од сликата бил воодушевен и Иван Степанович.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Бидејќи тетка Марија ме немаше видено никогаш во животот, веднаш почна да ме распрашува за мајка ми, татко ми, сестра ми, како и за членовите на семејството од страната на татко ми, кои никогаш не ги сретнала, но чии имиња, како по некое чудо, ги знаеше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Водата повторно гргна во шолјата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ми рече дека никогаш не мрднала и не се оддалечила подалеку од еден ден одење, никогаш во животот не се тргнала од топлината и добрината на земјата на која се родила и пораснала и по неа се движи, којa ја копа и ора, ја обработува и облагородува, ја сее и собира плод.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Макар што беше последниот ден на месецот февруари, надвор како никогаш во тоа доба на годината блескаше раскошно сонце.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Вистинското име му еYitzroch Loi- za Grossberg.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но никогаш во својата кариера која сега веќе опфаќа четириесет години, овој уметник не ги маскирал своите намери и не нѐ мамел во врска со својата мотивација.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Риверс е роден во 1923 година, во Бронкс, Њујорк.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Неговата неприкосновена искреност, за добро и за зло, го покрива целото негово дело и ги прави достоинствени дури и неговите најголеми гафови. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 235 Риверс никогаш не е помалку од потполно вклучен во задачата што си ја поставил: да го украси своето доделено место во историјата на уметноста со толку многу незауздано изобилство колку што самиот може да поднесе.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Станува лажач кој никогаш во ништо не е сигурен, кој дури и самиот веќе нема почит за себе.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Но, да знаеш, каратистите се луѓе кои никогаш во лоши цели и со зли намери не го употребуваат своето знаење и не ја користат страшната моќ на своите карате-удари.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Напротив. Ѝ бев лут како никогаш во мојот живот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Стег со голема резерва ги примил таквите гласови: “Јас не би бил наклонет да верувам во еден таков макевијализам на турските власти, и сигурен сум дека солунскиот валија Хасан-Фехми-паша не би се замешал никогаш во слични комбинации.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)