И редовно, како што секое слово најмалку два созерцатела има, еден сочинител и еден читател, така и жената, запис таен и совршен, обично двајца мажи крај себе води: еден од десната и еден од левата страна.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ни мајка ми немаше против, иако обично двајцата одбиваат да ми дозволат заедничко спиење во нивниот голем кревет.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Си легнавме истовремено и ги испреплетовме нашите раце.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)