Рацете ми се полнат со пареа. „Сѐ треба од овдека да почне, од кај нас и од нас да почне“ , се сеќавам на Лазора Ночески, а еве кај нас сѐ се завршува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сакаш овдека да окапеме, вели Оливера Поточка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Спасиба, велам, можеше овдека да останам..
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Боже, зар ни е судено овдека да нѐ јавне староста, што се вели, и сите да нѐ изедначи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Најтешко ми паѓа помислата дека може овдека да умрам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)