Осети, наеднаш, дека одамна ниедно негово испраќање не му било толку полно и толку вистинито.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Одамна ниедна од сосетките не ѝ отвораше врата. Велеа дека е вештерка и тоа од уста на уста се пренесуваше низ сокакот, па и пошироко. ***
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)