Уште во четвртокот намеси погачи, искуба три четири кокошки, наполни кутии со маст, сирење и одвај дочека да пеат првите петли за да ја напушти омразената Брлева куќурка и да стане вистинска жена на саканиот и славен арамбаша Толе-паша.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Одвај дочека да мине полноќ, кога е таа слободна.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Братучедите, одвај дочекаа да се повлечат на своето место над карпата каде што можеа да здивнат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Кога заврши часот одвај дочекав да излезе наставникот и истрчав кон дома.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Решението го бев донесла уште од вечерта и одвај дочекав татко ми да си оди на работа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Едо одвај дочека Јани да се тргне од него и тој се засолни во аголот каде што се смести и веднаш задрема. Всушност заспа како клада.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Петре, ибн Бајко, иако манастирот беше, што се вели, не само близу туку поблизу и од трепката до окото, веднаш спроти Скопје, над реката Серава, а на ридот што се вика Вергин, одвај дочека да го пратат на панаѓурот со манастирските чоеци, па да слезе во градот како што тој милее, да слезе и да го разгледа градот што ти имал сто и дваесет чешми и сто и дваесет џамии, над четириесет меани и маала, себил анои и амами, за кои беше многу слушал.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Одвај дочека Петре да падне ноќ и да се прибере со Тодора насамо.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
И одвај дочека да заздрави, па да се врати во колибата, во својата планина, во својата осаменост.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Одвај дочека да зазори, па да се свалка низ карпите.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Па ете, некој одвај дочекал да не му се оддава веќе почест.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Ни се држат рацете така, одвај дочекале да се фатат, да се разберат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Одвај дочека Марија да заврши со зборувањето, и отсечно ѝ рече: - Претседателот сега има состанок, а веднаш потоа ќе замине на пат.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Одвај дочекав да биде 18 часот попладне. Ги облеков најизвалканите и најнеугледните пантолони што ги имам и најизбледената маичка што ја пронајдов во плакарот.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Гого надве - натри, колку што стаса, му ојасни кој е и што е, тукуречи во еден здив, како што беа и двајцата на нога, па одвај дочека да заврши со тоа што му побара да преноќи во конакот, а за понатаму ќе се договорат.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Затоа одвај дочекавме да заврши петтиот час и да одиме да го побараме.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
и само коси, цело поле трешти, небото се тресе, мислиш на тебе ќе падне и се слуша само едно долго виење, еееее, јачи и плаче,
ко мало детуле, и војниците како што одат и како што
гинат само ау, ау, ау, викаат и едни паѓаат, а други се
меткаат наваму и натаму, не знаат кај одат, чакалот им
влегол в очи и ослепени се и од двата полка само осумдесет души не загинаа, и тогаш собув еден мртов Англичанец, ама старшијата ми ги виде чевлите на нозе и оди кај
оди ќе ми се испули во чевлите, ништо нема загубено, а
бара, и, кај ги најде, бре, ботушите што ми ги купи башта
ми, вели, зар татко ти е Англичанец, му велам, и тој одвај дочека да го налутам, нема арамии кога сите крадат и
почна да ме тепа, преку нос, преку очи, и мсне светкавици ми играат и после многу ми се стемна и го гледам како
125
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)