одвај (прил.) - прозборува (гл.)

Тој, иако му се паѓаше некаква улога на предводник и закрилник, не чекаше долго да му ја предаде иницијативата на Ордета, и да се пушти да биде воден од своето крштениче, на кое и без тоа му домачне да го гледа како се тутка и како одвај прозборува по некој збор, со загубен глас, на оние две-три места каде што прашаа за стан.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Љупчо како нешто да криеше од нас. На одморите одвај прозборуваше по некој збор.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)