оддалеку (прил.) - иде (гл.)

Овој, еден од најубавите народни обреди, дружината го играше на сцената одлично; сите беа искусни и се гледаше дека точно го знаат и го разбираат секој симболички детаљ; гатачот потем говореше: „Оддалеку идиме, надалеку одиме, на кораб се возиме, со стапој се крепиме, коработ се скина, на домаќинот газот му зина“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Влегол в лозје и прао отишол под едно дрво што имал во лозјето, та си седнал малку да здивнит, чунки оддалеку идел пеш.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)