Миладин одеднаш почна нервозно повеќе да кине одошто да сече.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
А потоа од мирно стоење одеднаш почна да трча: и бегаше и бегаше Лазар, глумеше непостоење, ни малку свесен дека на околината ѝ пречи: неговото движење, неговото стоење, неговото дишење и постоење.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Тој одеднаш почна да плаче; липаше, и јас првпат, откако дојде тоа утро, сериозно се прашав за неговото душевно здравје.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Одеднаш почна да пишува воспаничено, само делумно свесен за она што го прави.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Томе си ја погледна раката и одеднаш почна да вреска.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Мајка ѝ ја скршила ногата во Франција, се лизнала на снегот пред куќата, а секогаш носела високи потпетици затоа што така била навикната и кога носела нормални ниски чевли ја болело целото тело.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
И учителката Нада ми дала слика да ѝ увеличам за спомен што најверојатно и сум го направил, зашто во исто време и ме пофалила дека одеднаш почна добри состави да правиш!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)