одеднаш (прил.) - слушне (гл.)

Одеднаш слушнав: „Мамо, ми купи молив и тетратка?“ - тоа моето девојче прашуваше, а мајката рече:
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
И одеднаш, сонцето се навали сосема на планината и силен одблесок од едно стакло на џипот ме заслепи сосема; во моментот кога видов светлина, десет илјади пати посилна од сонцето, кога веќе не гледав ништо, одеднаш слушнав гласови: Тој: О, убава си, љубов моја, убава си!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)