одеднаш (прил.) - се (зам.)

Тамам зачекорив кон својата смртна постела, кога, одеднаш се сетив.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тоа се шантра божем недоветно покрај ѕидот, а после одеднаш се фрла како мачка по нив и тие со пискотници се распрснуваат кој каде ќе втаса.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Кочо се подума малку и беше веќе готов да се согласи, кога одеднаш се јави женски глас од зад него: - Ако нема каде, нека дојде момчето кај мене.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Не знаев каде ме водат нозете. Одеднаш се најдов на улицата моја најсакана.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
ТРИЕСЕТ И ЕДНО
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Посакав да го прашам, ама не бев сигурен дали ќе ми ја рече вистината: И не го прашав.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Одеднаш се стушти. Надојдоа облачишта и фати да врне.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ја бакнував диво по вратот, ја гризев; таа молеше да престанам, да не ја повредувам; ѝ ја зграпчив кошулата и ја повлеков; сите копчиња се разлетаа во темнината и потем, во наредните два-три мига го слушав продолжениот звук на нивното удирање на кејот, како ситен дожд од ориз; на слабата ноќна светлина блеснаа нејзините млади гради, како кај кучка; почнав да ја гризам по целото тело, и одеднаш се најдов со устата врз нејзиниот папок; таа ме удираше со тупаници по главата, велеше дека сѐ е готово после ова, дека сум уништил сѐ, дека сум свиња, дека ќе ме пријави, задолжително ќе ме пријави, дека ќе ме убие, дека Партијата ќе ме убие кога ќе им соопшти, но мене веќе за ништо не ми беше грижа, и јас само го бакнував нејзиниот папок, таа рајска чаша со небесен нектар, тој центар на вселената и почнав да тонам длабоко, да пропаѓам во непознати длабочини;
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
3 песна Но одеднаш се слушна надвор како некој стапи со еден толку тивок шум: четворица натажени Арнаути, без капи, по селскиот се движат друм.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
И одеднаш се стрчав побрзо за да стигнам дома...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Не стигнав да одговорам, бидејќи одеднаш се најдов во неговата прегратка.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ја вртиме последната кривина и одеднаш се најдовме на врвот од ридот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Одеднаш се присети на нишалката што ја доби брат ѝ и за родениот ден и појде кај мајка си.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Не раѓајте се вие проклети мисли Што ќе убиете мртво тело Штотуку се отвори цветот На нашата љубов и гром одеднаш се сруши во нашето беспаќе...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Но замина, угасна таа врелост и одеднаш се збриша ко солза од мртвото лице.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Тоа сите го почувствуваа и одеднаш се обидоа да го прекинат овој разговор.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Затоа го сметав за необично совпаѓање мигот кога вратата одеднаш се отвори и во собата се појави нашиот стар познајник, господинот Г., префект на париската полиција.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Меѓутоа, според Татко, балканскиот трагизам и проклетство се јавувале како последица на нарушениот соживот помеѓу муслиманите и христијаните, кога најубавото одеднаш се претворало во најгрдо.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Одеднаш се слушна звук на гитара и длабок машки глас како ја запејува „Саноќ седам Трено“.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Но, тоа не е сѐ, драга моја Ема,“ рече госпоѓа Мариела, станувајќи од фотелјата и, по два чекора направени кон прозорецот, одеднаш се сврте кон девојката и низ шепот и додаде: „Сликарот Драган Соколовски спиел со монахињата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ама, одеднаш се штрекнуваше и застануваше: чекај, ами ако времето не беше стасано? Можеше вратот да си го прекрши.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Додека поворката се движеше по главниот сокак, одеднаш се чу пукот од пушка.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
ТОКМУ ВО ТАА ЕСЕН кога Сирмевци се приготвуваа за свадби, седеа група агалари во едно од прилепските кафиња и слушаа како еден од нив раскажува; кога, одеднаш се разнесе силна смеа во кафето: – Ха-ха-ха-ха – се насмеа слатко прилепскиот кадија и ги погледа агаларите околу себе со извесна иронија на лицето, слушајќи го оној пред него да раскажува како во прилепската нахија имало раја непокорна на султанот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Одеднаш се разлеа самозадоволна лисичја смеа, од која на зајачињата престана да им чука срцето.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
- Јас ќе одам прв во веце! - го слушнав братучед ми.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ни збор да не чујам! - и си ги облече влечките што одеднаш се појавија во дневната соба.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И така на четвртиот ден, туку одеднаш се се смири.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Локаџијата кој беше наведнат лево одеднаш се исправи.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Одеднаш се сврте и со силен замав го фрли финскиот нож.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Како да се беа здоговориле со Белича; тој незабележано се искраде од бараката, кај црниците го чекаше веќе Белич готов за бегство, но како одеднаш се најдоа пак таму, сред блатото, на чун?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Не сеќавате како почнувате да губите време пред огледалото, како ја мачите непослушната коса, вртејќи ја на сите страни, внимавате како одите, како сте облечени, одеднаш се вцрвувате во разговор со некое девојче што ви влегло в глава.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Влегоа под оревот Трајанов и веќе го одминуваа кога одеднаш се стаписаа на место.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Најде голем и цврст стап на патеката, го крена, го изгледа и удри неколку пати по тревата лево и десно од патчето да види дали ќе се скрши, не, не се скрши, ама тревата ја сечеше како срп сѐ до коренот и така, удирајќи лево и десно по патчето, загледувајќи се по крошните на дрвјата од каде летнуваа куп птици преплашени од мавтањето на стапот, туку одеднаш се најде на една ширинка.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Перса повеќе како да си зборуваше на себе си, чиниш мислела дека сето тоа не го кажува гласно, туку го мисли во себе, оти одеднаш се сепна, молкна и рече Ништо ништо!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Високи сенчести буки одеднаш се наредуваат од десната страна на патот и простираат пријатна ладовина.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Но, со настапувањето на вечерта, старите изабени шини од заборавениот колосек одеднаш се возбудија.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Да може сега да влезе во собата, па и нека се лути што без прашање седам тука, сеедно, и нека ми се дере, и нека ми се заканува, сѐ ќе издржам само да е овде.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Одеднаш се почуствував бескрајно осамена без него.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)