Клекна крај една голема оморика, под грмушки, токму како жив човек; се смири.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Однекаде се довлечка пак кметскиот. Тој треба да ги обиколуваше крчмите по службен долг.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Одеднаш, однекаде се појави самоубиецот; скаменувајќи се, гледаше во мртовецот што се празнеше.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)