Но кога одново се жулнаа на скелето, кога одново ѝ рече: „Ќе прошетаме ли...“
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Тогаш отиде до клупата и седна, а телото уште два пати благо ѝ се стресе и секое стресување, што ѝ минуваше низ телото ѝ ја одземаше вртоглавицата која сѐ уште беше во неа, и секое повторно смирување или сталожување одново ѝ враќаше дел од изгубената сила.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)