Дури и тревката, онака целата проникната со страв, ја сметаше за халуцинација. ...
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Меѓутоа, колку и тоа да е чудно, најмногу од сите беше исплашена Ирина; таа лежеше во градината на трева и ги милуваше своите дебели бутини; стравот од лудило ја беше приковал за земја; но и во ужасот, таа покажуваше здрав разум: овој настан ги урна нејзините планови, и сега се плашеше и да помисли на тоа да го напушти Вадим; „кому би можела да му требам ваква“ - се матеше во нејзината нежна глава...
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Онака цел, вели, сосе капа, сосе шинела, сосе чизми се врти, му се веат мустаќите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)