Анализирајќи го појавувањето на „буржоаската јавна сфера“, како сфера на слободно и рационално истражување, размислување и дискусија што посредува помеѓу државата и приватната сфера, Хабермас успешно ја разоткрива внатрешната контрадикција на буржоаската јавна сфера и економските и општествените фактори кои доведуваат до нејзина трансформација и дегенерација, истовремено нагласувајќи го нејзиниот еманципаторски потенцијал како инструмент на демократско-социјалистичко преструктуирање на доцното капиталистичко општество.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Простено нека ми е што зборувам вака за еден таков момент, но несреќата на една жена, нејзината тага, и особено нејзините солзи, тебе како маж не те тераат да ја жалиш, туку на мислата да ја утешиш со своето срце. Ми зборуваше нешто, но јас одвај дали ја слушав.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Но за да ја изведеме особеноста и посебноста на машката геј-култура, за да дадеме систематски приказ на машката геј-културна различност, нужно е да ја испитуваме прагматиката на машката геј-култура, особено нејзините жанрови на дискурс и на општествена интеракција.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во прво време и таа поверува во гласините што се ширеа меѓу Евреите на Солун, дека маж ѝ е затворен таму, дури и некое време по добивањето на неговата штура картичка од Виена од која со сигурност единствено можеше да утврди дека е жив.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Со тоа, „Структурната трансформација на јавната сфера“ влегува во критички дијалог со делата на друга клучна политичка мислителка на минатиот век, Хана Арент, а особено нејзиното главно теориско дело „Човечката состојба“ (1958).
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Потоа погледот ѝ паѓа на карт-посталот со ракописот на маж ѝ, и како и секое утро, откако ќе утврди дека децата спијат, наместо кошмарниот сон, ја реконструира приказната на нејзиниот живот, особено нејзините последни неколку години.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)