пак (прил.) - ти (зам.)

А сега пак ти вела оти не су магарица да ме тепаш со ластегарката. Тоа да го знајш!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако бидит к'смет да ујдисаме, пак ти мене ќе пречекаш со Катето овдека на кулата, јас ќе бидам ваш гостин, — ѝ се обрна кон девојчето: — А, Кате?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Ова не е од весниците – ѝ објаснив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Пак ти и твоите весници, нели!? – ја прекори Марија.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И во градинка учителката еднаш ни читаше една приказна за нив – тивко прошепоти и почна да плаче. – Тие ги грабаат малите деца и ги носат далеку од родителите – плачеше таа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Од кај знаеш пак ти за самовили? – се зачудив. - Знам, ми раскажувала баба ми Радица.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ти ќе кажуваш, ќе кажуваш, а ваму повеќето пак ти останало.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некоја лигава влага ти се фаќа за косата, за облеката, ама пак ти е убаво. 9.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Да ти турам малку јогурт, вели, пак ти се црвени очите...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Те одредиле на спиење со Михајло Горачинов и пак ти се отвораат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еве, си реков, Велико, пак ти не верувај дека луѓето со чпртест нос не се лоши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не, бре, Јоне велам, пак ти сакам да бидеш зет, на сите свадби само ти да бидеш зет, велам, и се иставам. И вистина не го лажам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)