пак (прил.) - глас (имн.)

Арсо се тискаше во карпата. - Долу има јаже, - се јави пак гласот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Побрзај, те молам... Ја тргна пак гласот на Драган. Сашка како да се исплаши, затрепери.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)