пак (прил.) - за (предл.)

Ама човек си, пак за него се туфкаш. Цела ноќ си ја тепам главата: каде е, што е? Чекам, а срцето не ме држи. Еве го, ене го - го нема.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ти пак за Куршумли ан, а дедо Иване? - Ти гледај си ја работата! - се налути старецот. - Тебе не ти кажувам.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
— Пак за аирлија нешчо? Ајде, ајде. Печали ти за мене, јас за тебе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И животот ќе го употребиме пак за онаа цел... - Во овој смдрлив кауш, смешно!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ми дојде пак за плачење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За одење – ме надодевте, за зборување – ме надзборувавте и пак за жалење останавте. (Пауза. Тишина.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Пак за добро идење и за радост да ви идеме во куќава!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ЛУКОВ: Добро. Сега слушај ме. Утре ќе настојувате тој по никоја цена да не добие ориентација ниту за местото на атентатот, ниту пак за куќава.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)