повеќе (прил.) - го (зам.)

Чанга не се задлабочи во татковата мисла, па неговиот коментар повеќе го следеше текот на сопствената мисла: – Лавот никогаш не напаѓа лав, или тигарот тигар...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Како што се приближувам кон човекот така сѐ повеќе го препознавам. Како да е тој, како да не е тој, ама тој ќе е.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Мајка ми многу го сакаше. И уште повеќе го почитуваше.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Пермисивноста која ги пречекорува цивилизациските конвенции повеќе го злоупотребува либерализмот отколку што го спроведува, бидејќи во една точка тој ќе мора да се заштити со драстични мерки.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Двата случаи покажуваат како премисивната игра се оттргнува од контрола и се претвора во насилство.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Колку што повеќе го затвораат кругот, чекорите како сами да им се запираат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Мајсторот долго ја гледа позицијата и една увереност сѐ повеќе го проникнува - дека заправо неговиот млад партнер побрзал кога му понудил пред неколку потези реми.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Уште повеќе го болат оние општи расправања во шаховскиот печат, во кои не се споменува ниедно име, но се зборува на пример за тоа дека титулата на шаховски мајстор не треба да се дава доживотно, ами мора во одреден размак да се потврдува, зависно од реалните успеси во турнирски среќавања, зашто - се забележува - има и такви мајстори за кои добивањето на таа титула го означува и крајот на нивниот развиток.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Повеќе го сакам другиот начин на мислење кога секоја следна мисла се одбива од претходната, според принципот на трамбулина - се отфрла од отскочната даска.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но тоа Арслана уште повеќе го раздразни и почна да се дере на него и да мава со камшикот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Штом не кажувате кои сет, значи сите сте такви! — се развика бесно и му се обрна на јузбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Самата мисла дека на ова столче седеше Адем, Толета уште повеќе го разлути и почна да подрипнува од него, небарем на магарешки трње седна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кажуј кои сет лошите луѓе или и тебе ќе обесам како оние магариња таму.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Никој глас не пушти. Тоа уште повеќе го налути стариот беј и го повтори своето прашање, и го потрети.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ѝ одговараше Толе, а таа верувајќи му дека и Светијован си имал посестримка, уште повеќе го стегаше со меките бели раце и го посипуваше со бакнежи и милувки. (Митра не работеше полски работи кај стариот Брлета та затоа рацете ѝ беа меки и бели).
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тие дни му даваа само леб и вода, но Толета повеќе го истошти бессоницата, оти немаше каде да се испружи да преспие.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Огинот спласнуваше. Мракот сѐ повеќе го стегаше кругот околу Аргира и Велета.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И како што тој ги полнеше бокалите, и како што течноста во бочвата се намалуваше, така Милан сѐ повеќе го ценеше преостанатото вино во бочвата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Избирам со јаготките на прстите. Умирам од желба да ми се случи да напалам таква долна облека што нема да ја сеќавам кога ќе ја допирам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А и боите се погодени. Сѐ е во тон“, го пофалив уште еднаш а тој, сетив, дали од моите зборови, или по своја вина, сѐ повеќе го забрзуваше здивот: „Ох, замижувам кога избирам“ одвај шепотеше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ели сѐ повеќе го чувствуваше отсуството на мама и често и долго плачеше по неа, просто тагуваше.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Можеби поради неколкуте соби и, воопшто, големиот простор, за разлика од оној во шаторот, сѐ повеќе го чувствував отсуството на мама.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Но зборовите на Петар го погодија и го навредија, па уште повеќе го намрази и оттогаш избегнуваше директно да му се спротивставува или да го критикува.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Последните зборови на Рада уште повеќе го разбеснеа разочараниот пастув.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Рада одговараше кратко, што уште повеќе го збунуваше Ѓорѓе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Нагонска жедност да остане, да се спаси, сѐ повеќе го возбудува, полнејќи ја неговата свест со плашење не сосема одредено, желба да го разбие заговорот сам, сам да ја забоде камата во утробата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се мачи да го потисне тоа свое чувствување, но тоа уште повеќе го прави несреќен.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ама сум ко чкулава во рацете, повеќе го отскривам, отколку што го покривам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А утредента во исто време умре во рацете на еден фратар.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А дуќанџиите сѐ повеќе го испитуваа за градителот и за неговиот живот и сѐ повеќе се чудеа и не можеа да прежалат што не го гледале подобро и повнимателно додека минуваше по вишеградските сокаци.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Затоа што царот повеќе го почитува нивното чисто достоинство, во споредба со твојата користољубива поданост.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Брадата го открива карактерот кај човекот: оној што ја пушта брадата да му расте слободно, природно, диво, без да ја дотерува и обликува - има нешто уметничко во себе, повеќе го обликува духот отколку брадата; оној, пак, што ја потскаструва брадата, што ја дотерува, негува и обликува - ја искажува својата префинетост, нежност, желба за блискост и допадливост; оној што ѝ дава форма на брадата во вид на трака што му врви преку вилицата и се спојува со зулуфите - сака да е упадлив, да обрне внимание на себе; оној што ја бричи брадата само на врвот од вилицата оставајќи ја гола како јајце и надевајќи ѝ на брадата од образите да се спои, прекинувајќи ја како прекинат мост - тој ја искажува својата затвореност, потиштеност, нерешителност, колебливост; оној што ја пушта брадата да му расте само на врвот од вилицата спојувајќи ја со мустаќите, ја изразува својата ученост и љубопитност кон сѐ, полн е со енергија и сигурност во себе; оној што ја остава брадата да му расте во вид на шилец или ластовичино крилце спуштајќи ја накај гушата - пргав е и склон кон брзање: брза и во мислите и во постапките; оној што носи порабена „шпанска брада“, полн е со искушенија и желби за доживувања, за авантури, за весел и безгрижен живот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Чувствувајќи како дождот сѐ повеќе го натопува, се пренесе во времето кога ја погребуваа баба му Депа кога исто вака туриваше силен дожд, а тој одеше во погребната поворка фатен за раката од мајка му, дождот му плускаше по главата, по телото, му се лизгаше по кожата и му слегуваше низ нозете во опинците; погледнуваше повремено во баба му во ковчегот што го носеа луѓето на раце: и нејзиното лице дождот го миеше, се лизгаше по него како по восок и ги натопуваше цвеќињата и овошките во сандакот; лееше на попот и му ја гаснеше кадилницата со која штркаше по ковчегот и пееше за покој душа, лееше на луѓето што одеа со наведнати глави.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Богдан чувствува како со секој ден сѐ повеќе малаксува, сѐ повеќе го губи апетитот за јадење, сѐ повеќе креветот го држи закован за себе, сѐ повеќе ја губи волјата да стане и да појде во градината; воздухот чувствува сѐ поредок му е и со мака го дише; под кожата крвта му се згрутчува како црвени кристали, како да му се замрзнува, сиросува; гледа: со животот го сврзува само уште тенка нишка што се мачи да ја одржи; го чувствува нерамномерното чукање на срцето, и во мигови кога помислува дека ќе запре, ги трие градите за да го потсили или да го сниша како часовник што подзапира.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Дождот сѐ повеќе ја пробива короната на борот и сѐ повеќе го натопува Богдана.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
По неговото заминување, нејзе повторно ѝ се поврати главоболката, нервозата, несоницата и одново полнејќи се со јад и гнев, фрлаше искри од очите, крикаше како птица грабливка, се загалцнуваше на пола збор од лутина и сѐ повеќе го повраќаше поранешниот изглед и држење облекувајќи се во панталоните и чизмите, во елечето од кучешка кожа и плускајќи со камшикот и сѐ повеќе стануваше несреќна и зла.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Сотир Паскали уште повеќе го изненади овој одговор како дел на поголема исповед, која во мигот му се стори патетична и химерична.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Гледаш со половина окце, повеќе го чувствуваш тој мир, таа чудна промена. Општа глувост.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Секој ден, секој час тие сѐ повеќе го разубавуваа животот наоколу, - туку гледаш како цвеќе никнато од под камен ќе те изненадат за чудно чудо.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не сакаше да признае додека го слушаше брчењето на комарците: Јана не беше како сите други, дури како и онаа Марија, неговата последна љубов, нејзината младост сѐ повеќе го жежеше и го фрлаше во очаена осаменост.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Низ Авенијата на палмите, крај градината на резиденцијата во која повеќе го немаше градинарот Раиз.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Можев да се прошетам во Картагина, во декорот на некогашното бурно време.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Пронаоѓањето на печатницата, меѓутоа, го олесни манипулирањето со јавното мислење, а филмот и радиото уште повеќе го унапредија тој процес.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но потребата за храна сѐ повеќе го обземаше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Само затоа што повеќе го сакам позитивното од негативното.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
По едно време ја смени тактиката, а тоа Петрета уште повеќе го преплаши: стана мека, стана мила.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Влезе слугата и им донесе ашуре на бегот и на ибн-Тајко, а тоа овој уште повеќе го зачуди.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
XIX Како што наближуваше учебната година со која Богуле требаше да го заврши училиштето, така Мил сѐ повеќе го задржуваше Богулета кај себе во лабораторијата, не оставајќи го многу да се шета со другарите, да го губи попусто времето, туку му даваше нешто да работи во лабораторијата, да го упатува постепено во науката, објаснувајќи му по нешто што е достапно и разбирливо за Богуле, да му ја потпалува фантазијата и желбата за наука.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
СТОЈЧЕ: Баче Јован повеќе го сакам. Тој ќе ми дава бакшиш и ќе ми купи јагне. Баче Костадин ништо нема...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Кога го виделе големиот пламен, дотрчале и луѓето од Езерец, но не можеле ништо да сторат: ветерот што дувал сѐ повеќе го распалувал огнот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
На тие зборови и друзи Силјанови што им ги велел на другарите, тие уште повеќе го насрчувале да јаде најслатки работи, чунки покрај него и тие јаделе и пиеле.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
– „Тукуречи повеќе го пукам, стрико, му рекол Силјан, одошто го ризам.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Дали повеќе го пукаш?“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Можеби сепак беше поупатно да останам дома“. (Сега уште повеќе го штедам гласот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тоа уште повеќе го загрижи. Што ли се случило? Да не е болна?
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Повеќе го привлекувале американските од англиските филмови, и како еден од филмовите кои во тоа време највеќе го воодушевил е филмот на Фриц Ланг (Fritz Lang) Уморна смрт (Der mude Tod) на Декла Биоскоп.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Луѓето што трчаат кон него за да го фатат, уште повеќе го избезумуваат.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Но повеќе го немаше Фигаро да излезе.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Си слушнала за таквите предавства? Тоа беше затоа зашто жените повеќе го ценат животот од нас, мажите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А мислам, одамна се знае, дека жената кога ќе ја поведе срцето, сосема го губи умот".
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ја исполнував со лесни задоволства, лажни вредности, лицемерие и насмевки кои повеќе го изобличуваат лицето отколку што му даваат спокојство.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
За некои тоа беше доволно за некаква си среќа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Досадата од едноличноста на живеењето сѐ повеќе го притискаше, па Ц цврсто реши да ја прекине бесмислата на секојдневната рутина.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Грлото го запече, сѐ повеќе го обзема загриженоста и некаков таинствен страв.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И З.З. упатува ревносен поглед кон мравките неоти го интересираа, туку тој повеќе го следеше мојот поглед, секое мое движење во арената.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Од друга страна, тоа уште повеќе го полакомуваше по задоволствата што ги имаше со неа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Мислам дека уште повеќе го предизвикуваше мојата цврстина, го провоцираше мојата правичност заради која секогаш ги казнував грешките.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
„Настаните што се случија во Солун - пишува Готје - уште повеќе го зголемија немирот на битолското население, и тоа е повеќе од секогаш убедено дека градот, со оглед дека е седиште на главните членови на Револуционерниот комитет, е загрозен, и тоа многу скоро, од катастрофа пострашно од таа во Солун“140.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Попусто. Песната личеше на офкање и уште повеќе го потсети на неговата старост.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)