Тој ме погледна и строго и жаловито и, ставајќи го прстот на усните, ми просаска: - Сус, чендо... - и толку, повеќе ништо не ми рече и мене за тој ден и повеќе денови потоа ми беше доста.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Се изненади: „Пред повеќе дни, ако ви е тоа важно како на лекар.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Јас таква боја добивам само кога сум на летување и откако ќе се печам на плажа повеќе денови, а на Игбал тоа очигледно му беше неговата природна боја.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
За дотука бил човекот, немал повеќе денови и тоа ти е...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Знаеше да го понесе од темно до темно, а многу често да се продолжи и на повеќе денови.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Мислеше дека ќе треба да остане тука дестина или повеќе дена, да причека времето да разјужи, а тоа можеше да се случи лесно по овој јужен снег.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тоа можеше да биде само оној негов стар опинок, што го исфрли пред повеќе дена, додека чистеше под леглото.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Скоро никој не ѝ се приближи. Повеќе денови.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Уследи она што требаше да го сторам уште во првиот момент.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Не се сеќавам за причината, но изгледа разумно постапив кога решив да оставам да поминат повеќе денови пред да оценам дали ќе треба лично да се зафатам со решавањето на положбата во која се најдов.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Таму, во нашата куќа крај Езерото, големата куќа на целото семејство која беше близу пазарот, си имавме сѐ што ни требаше за да издржиме живи и здрави, повеќе денови, додека траеше бомбардирањето и додека се разменуваа војските.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Молчеше, зашто случката не ја виде на сон, туку на јаве: од поодамна Богуле знаеше дека жена му на Андро, Андрица и Оруш варџијата почесто се состануваат скришум во варницата која повеќе денови стоеше топла.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)