повторно (прил.) - седнува (гл.)

Повторно седнува свртена кон мене. – Зошто не се облечеш – гласот ми звучи придушено, слабо.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
(Салонот на Панајотис. Велков седи сам. Се огледува во огледало. Пауза. Влегува Панајотис.) ПАНАЈОТИС: Господине Велков, простете што ве оставив да причекате. (Велков станува, се поздравуваат, повторно седнува. Седнува и Панајотис. Пауза. Тишина.) Повелете.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Грета завршува со бричењето и повторно седнува на шољата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Лобо: Грета, одамна сакам нешто да те прашам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)