повторно (прил.) - им (зам.)

Повторно имаа уште една шанса, уште една секунда од универзумот, но не успеаа, предоцна е за нов почеток.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И чекаа зошто силно сакаа, чекаа и многу години подоцна погледите повторно им се сретнаа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
На зборот замок повторно им светнаа очите на Ружа, Ана, Јордан и Неда.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Не знаев каде да се упатам. Ја извадив левата рака од џебот, ја пуштив да ми ги следи нозете, па ја кренев да си ја наместам фризурата, па повторно им ја препуштив на нозете.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
МАРА: (повторно им турува на овие што ја испиле, како и на другите попосле).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Тој полека ја положува на каучот, а таа низ примамлив француски акцент го прошепотува неговото име.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- А мебелот? - првата повторно им се обрати на другите две, - знаете дека пред две години го купи, а уште ѝ е бел, како нов?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
К* длабоко повлекува со носот, ја вдишува силната трпка миризба, повторно им загоре, си мисли К*, никако да научат, секогаш им загорува, секоја проклета недела, зашто ли само не го спремаат со доста вода наместо да им се суши во рерната, си мисли К*, или барем еднаш да го сменат тој нивни проклет ориз...
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
А старчето свесно за степенот на својата вина повторно им се враќа на своите делнични грижи.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Жилберт&Џорџ: Сметаме дека естетичкото движење тврди едно а прави друго.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Луѓето на Запад гледаат дека имаме изложба во Кина, потоа повторно им се навраќаат на нашите дела на поинаков начин.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Кога татко ми повторно им се врати на книгите, на мајка ми, најпосле, ѝ лекна.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Не, не ви го велам ова јас! повторно им се обрати на своите колеги професорот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Бидејќи големиот пазар не ѝ беше далеку, таа, како при катадневен ритуал, одеше да купува со два големи зембили, зеленчук, овошје, ориз, грав, брашно и многу други производи, од кои најмалку употребуваше самата таа, а другото повторно им го раздаваше на своите сиромашни соседи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)