Мислите повторно му залутаа. Речиси несвесно, напиша со прстот на прашливата маса: 2 + 2 = 5
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Интересирањето повторно му попушти.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дури и налудничавата мисла да ја земе под наем собата на катот за миг повторно му светна во умот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
На денот повторно му ги нудам на дланка искорнатите мечти.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
По три ноќи, повторно му се јави во сонот истата девојка, потопена во кал, извалкана, со слепени коси, неподвижна, отфрлена кукла, а тој ја гледаше одозгора, со очите на птица.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Понекогаш во неа е толку тихо, како во бунар, од никаде никаков глас, никаков шум, па му се причинува како нешто да му се случило со слухот, но тоа трае кусо и ушите повторно му се исполнуваат со разни шумови и брмчежи, тропоти, гласови на луѓе и рикање на добиток, викање.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Џон Х., средновечен инженер, опишува колку бил обесхрабрен кога повторно му се вратиле стомачните болки.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Дури изложбата во Џенова 1956-та повторно му го враќа значењето на овој голем сликар; еве дел од каталогот од таа изложба: “Ненадејно се наоѓаме пред слики чија што модерност е токму запрепастувачка, пред слики кои го антиципираат Караваџо, Жорж де ла Тур, Зурбаран, дури и некои од денешните сликари, бидејќи такви светлински рефлексии и често геометриски распоредени ефекти на сенки ги нема никаде во 16-иот век...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Повторно му се вратила сликата од фронтот.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Неговите црти повторно го добија интимниот израз и очите повторно му светнаа со својата нежна и вообичаена светлина.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Гласот повторно му попушти.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Милан го крена погледот и изразот на лицето повторно му доби нормален изглед.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Овие вообичаени поздрави со кои ги започнуваше сите писма и сега повторно му се причинија некако празни.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
И така, една ноќ спроти Вртолум, кога ја испија со Лоте, и со ветеринарот Скрез и последната чаша за длабок сон, и кога излегоа надвор да си одат, Бандо чу како некој со копач му удира на ѕидот од куќата; на Бандо му мина гром низ телото, му удри крвта в глава и повторно му се врати оној некогашен страв во него; срипа како ѕверка; ја грабна пушката и излета во мракот надвор; свика кон сенките што се тетеравеа крај куќата и пукна; некој офна и падна; стрчна жена му од Бандо, стрчнаа соседите и ги поткасаа бузите: го видоа Лото струполен крај ѕидот; го кренаа и побрзаа да му ја запрат крвта.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Во сето тоа Дедо Мраз зјапаше, плашливо збунето, до оној момент кога најубавата кукла повторно му го одвлече вниманието, кога нејзината виткост ги надрасна сите убавини што поиграле пред неговите очи, сите волшепства што зачукале на неговото срце.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Тоа повторно и повторно му го потврдуваше мислењето дека добро направил што се решил да биде човек-куче и дека ова куче сепак е најдоброто што може човек да го има.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Шефот сега сосем задоволен повторно му го препушти пописот на службеникот. – Запиши Слободанка и внимавај повторно да не ги смешаш прашањата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Го одмина, така, Татко далјанот и повторно му се отвори глетката на мирната река која течеше со сино сребреникавите води.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
После сето ова, тој одлучно истакнува дека правата од работен однос не можат да бидат предмет на ничии игри и тактики, и дека ако некој повторно му прекрши некое работничко право тој без двоумење би повел работен спор пред надлежен суд со цел да побара негова заштита. 66 1. Интервјуто го водеше Александар Ковачевски, на 10.III.2011, во Битола.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Гласот повторно му дојде на Илко, стана, се разврте и виде дека не му доаѓа од дрвото, туку од некоја жена што дошла на гробиштата и плаче на некој гроб.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
По извесно време, студенилото му премина во оган: гореше, се потеше, фрлаше сѐ од на себе, но ништо не помагаше; чувствуваше како повторно да се наоѓа во Сахара, во нејзината жештина што еднаш ја доживеа; во бунилото повторно му излезе Сахара пред очи и жената со која што тргна и која постојано му го отвораше прозорецот од џипот и му велеше: издржи, издржи уште малку, а низ отворените прозорци место свежина влегуваше уште поголема жештина.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Се собра народот да го пречека, но тој пак се упати кон Цветко дуќанџијата да им однесе добра вест од синот, зашто повторно му се јавил во сонот...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)