Дали можев нешто битно да променам со мојата, можеби „донкихотовска борба“ со бункерите, како со ветерниците на славниот јунак на Сервантес, односно со моето напати „наивно противење”, што може да има кафкијански последици во текот на моето погрешно преземено патување во сталинистичка Албанија, излезено од орбитата и показот на татковите книги?
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Се плашеше да не е погрешно преземена оваа „идеја” од книгите, па уште попогрешно пресадена во животот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)