Тоа подразбира способност да не се сфаќаат аналогиите, да не се забележуваат логичните грешки, погрешно да се разбираат и наједноставните докази ако се противставени на Ангсоц-от и да се чувствува здодевност или одбивност спрема секој тек на мисли што би можел да води кон ерес.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И додека тој се шеташе горе-долу по одајата, јас прашав: „Можно ли е отец Мида погрешно да го сочинил преписот?“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Можеби јас сосема погрешно да размислувам.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
На мал простор од овој роман, благодарение на вешто водените наративни стратегии кои ги користат искуствата на традиционалниот и постмодерниот роман, се покренуваат некои од клучните теми одбрани од корпусот на интересирање на балканскиот човек кому типолошките карактеристики на ликовите и на ситуационите модели по мерката на препознавање му се најблиски, но би било погрешно да се разбере Бунар само како водич за балкански менталитет и да се чита како што се читаат Андиќевите дела за да се разберат причините за балканските судири.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Немој погрешно да ме разбереш, посакувам за навек да останеш тука како моја родена ќерка.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)