Добро се сместија таму, државата против која се бореа не ги обвини, за една рецка подолу им ги призна чиновите макар што војнички беа неуки и објавија книги за тоа како ја поминале граѓанската.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Зурлата пиштеше, тапанот думкаше а тие со сет глас се надвикуваа; и колку погоре ги креваа рацете со разлеаните шишиња пиво, толку подолу им паѓаа панталоните по празните машки задници.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)