Беа и едни лити завивања во колениците, и боцкаво трпнеење во подноктиците на рацете, блажеви во слабините и она познато чувство за здивот, исполнет и затнат од некаков снег.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Она на сите толку добро познато чувство кое, посебно во нашите соништа, нè наведува за некое место или пејсаж да помислиме: ова ми е познато, овде веќе сум бил, познатиот deja vu ефект, исто така заслужува да биде опишан(о) со зборот unheimlich.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Првото што му го подаде на Винстон оставаше некакво чудно, а сепак познато чувство под прстите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)