покорно (прил.) - ги (зам.)

Си украл, му рекоа. Покорно ги подаде рацете кон нивните челични лисици и појде барајќи ги моите очи да се прости од мене.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И оној таму покорно ги прима ударите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Го снема и исчезна суштеството, од никого незаштитено, никому мило, никому интересно, суштество кое не обрнало внимание врз себеси дури ни на еден природољубец, кој не пропушта можност да набоде на игла обична мува и да ја разгледа под мискроскоп; суштество што покорно ги поднесуваше канцелариските подбиви и кое без каква била особена причина слегнало во гроб, но кому сепак, иако пред самиот крај на животот, му блеснал светол гостин во облик на шинел, оживувајќи му го за миг бедниот живот, и врз коешто исто така неподносливо се струполила несреќата, како што се струполува врз царевите и врз господарите на светот...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На тој начин во департаментот се дознало за смртта на Акакиј Акакиевич и, следниот ден, на неговото место веќе седеше нов чиновник, значително повисок по раст и кој буквите веќе не ги испишуваше со толку исправен ракопис, туку многу понаведнати и покоси.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)