покорно (прил.) - го (зам.)

Јастребот беше поитар од нив; крчмарот, жолтата бавна фигура зад црно тезге, покорно го служеше и беше исплашен од неговиот клун со пламен ноздри.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Јастребот беше поитар од нив, крчмарот, жолтата бавна фигура зад срно тезге, покорно го служеше и беше исплашен од неговиот клин со пламени ноздри.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Арсо покорно го следеше како сенка Глигора.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)