Чувствував како бунилото полека заминува, и наместо него ме совладуваше тонењето во горчлива болка, и затоа го замолив: „Те молам, оди си.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Уште еден ден, на прагот на оваа година што полека заминува, уште еден ден кога ништо ново не се случува, повторно исти приказни на историја која се повторува, од која никој ништо не научи, на позитивно никој не поучува.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Го направив оној наш таен поздрав од времето кога бевме деца: ја испружив раката, и со моите прсти му го допрев челото, па носот, па брадата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)